z cyklu - dziś pytanie, dziś odpowiedź: podarty banknot - co z nim zrobić?

Zużyte lub uszkodzone banknoty i monety Narodowego Banku Polskiego można wymienić na nowe w kasie dowolnego banku działającego w Polsce.

Banki zobowiązane są – na mocy zarządzania prezesa Narodowego Banku Polskiego z 15 stycznia 200 3 roku – wymienić zniszczony banknot, jeśli więcej niż 45 proc. jego pierwotnej powierzchni zachowało się w jednym kawałku i możliwe jest rozpoznanie jego nominału.

Banknot, który zachował od 45 do 75 proc. pierwotnej powierzchni, zostanie wymieniony za połowę jego wartości nominalnej.

Banknot, który zachował ponad 75 proc. powierzchni, a także banknot przerwany bądź poplamiony, bank wymieni za jego pełną wartość nominalną. Również banknoty, na których został umieszczony trwale napis bądź rysunek lub inny znak podlega wymianie w pełnej wartości nominalnej banknotu.

Wymienione banknoty lub ich części włączane są do paczek banknotów zniszczonych o tym samym nominale. Wymienione przez banki części banknotów sklejane s ą w pełne banknoty i włączane do paczek banknotów zniszczonych o tym samym nominale. Dopuszcza się także łączenie dwóch dowolnych części pochodzących z banknotu o tej samej wartości nominalnej.

Ogólna zasada odnosząca się do zniszczonych lub zużytych monet jest taka, że ich wymiana jest możliwa tylko wówczas, jeśli zachował się w całości przynajmniej jeden element monety – rdzeń lub pierścień.

pozdrawiam
Bartosz Strugaru

sprawy z praktyki zawodowej (1) - przywłaszczenie pojazdu

z praktyki zawodowej
Witajcie, do Kancelarii trafiła niedawno sprawa, której stan faktyczny wygląda następująco.

Roman R. prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmowaniu pojazdów dostawczych. W dniu 15 maja 2000 roku wynajął Leszkowi P. pojazd na podstawie umowy najmu. Przedmiotowy pojazd miał być użytkowany przez Leszka P. 2 dni robocze. Termin zwrotu pojazdu strony określiły na dzień 17 maja 2000 roku na godz. 15. Tego dnia Leszek P. nie zjawił się u Romana R., kontakt telefoniczny nie przynosił skutku, jak również nie uczynił tego następnego dnia. W związku z powyższym, Roman R. zgłosił ten fakt na Policję.

W trakcie czynności w ramach dochodzenia, Policja ustaliła, iż Leszek P. posłużył się do zawarcia umowy najmu, skradzionym kilka miesięcy wcześniej dowodem osobistym i prawem jazdy Krzysztofa S. Finalnie postępowanie z uwagi na nie wykrycie sprawy i nie ujawnienie pojazdu, zostało umorzone.

W związku z powyższym, Roman R. w ramach zawartej umowy AC dla pojazdu, zgłosił do Ubezpieczyciela wniosek o likwidację szkody i wypłatę równowartości pojazdu. Ubezpieczyciel odmówił wypłaty odszkodowania uzasadniając to tym, iż zachowanie Leszka P. miało charakter przywłaszczenia, które nie korzysta z ochrony w ramach AC.

Pytania do casusu:
1.    Czy zachowanie ubezpieczyciela było prawidłowe?
2.    Czy Romanowi R. należy się odszkodowanie w ramach polisy AC?
3.    Jakie prawne możliwości dochodzenia ewentualnego roszczenia ma Roman R.









pozdrawiam
Bartosz Strugaru
SEGO INVESTMENT

lokal socjalny - komu przysługuje?

Jestem w trudnej sytuacji finansowej, dlatego chciałam się dowiedzieć komu i na jakich zasadach przysługują lokale socjalne oraz czy jest jakiś akt prawny który reguluje związane z tym kwestie?

Lokale socjalne zostały uregulowanie w ustawie z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Gmina z zasobu mieszkaniowego wydziela część lokali, które przeznacza się na wynajem jako lokale socjalne. Umowę najmu lokalu socjalnego zawiera się na czas oznaczony. Umowa najmu lokalu socjalnego z reguły może być zawarta z osobą, która nie ma tytułu prawnego do lokalu i której dochody gospodarstwa domowego nie przekraczają wysokości określonej w uchwale rady gminy. Ponadto o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego może orzec sąd w wyroku nakazującym opróżnienie zajmowanego do tej pory lokalu. Umowę najmu lokalu socjalnego można po upływie oznaczonego w niej czasu przedłużyć na następny okres, jeżeli najemca nadal znajduje się w sytuacji uzasadniającej zawarcie takiej umowy. Stawka czynszu za lokal socjalny nie może przekraczać połowy stawki najniższego czynszu obowiązującego w gminnym zasobie mieszkaniowym. Prawo do lokalu socjalnego nie przysługuje osobie, która samowolnie zajmuje lokal i wobec której sąd nakazał opróżnienie lokalu, chyba że przyznanie lokalu socjalnego byłoby w świetle zasad współżycia społecznego szczególnie usprawiedliwione. Gmina może wypowiedzieć najem lokalu socjalnego bez zachowania terminu wypowiedzenia, jeżeli najemca uzyskał tytuł prawny do innego lokalu i może używać tego lokalu.

czy na postawienie garażu - blaszaka, potrzebne jest pozwolenie na budowę??

Chciałbym postawić niewielki garaż-blaszak na mojej działce. Nie chce w nim trzymać samochodu, ale wyłącznie narzędzia, kosiarkę, piłę mechaniczną itp. Wiem, że istnieje jakiś przepis w prawie budowlanym, który pozwala ominąć konieczność uzyskiwania pozwolenia na budowę odnośnie budynków gospodarczych o maksymalnej powierzchni do 25 m2. Czy uda mi się zakwalifikować garaż jako takie pomieszczenie gospodarcze?

To prawda, zgodnie z prawem budowlanym pozwolenia na budowę nie wymaga budowa wolno stojących parterowych budynków gospodarczych, wiat i altan oraz przydomowych oranżerii (ogrodów zimowych) o powierzchni zabudowy do 25 m2, przy czym łączna liczba tych obiektów na działce nie może przekraczać dwóch na każde 500 m2 powierzchni działki. Przy czym, przez budynek gospodarczy rozumie się budynek przeznaczony do niezawodowego wykonywania prac warsztatowych oraz do przechowywania materiałów, narzędzi i sprzętu służących do obsługi budynku mieszkalnego, zamieszkania zbiorowego, użyteczności publicznej, rekreacji indywidualnej, a także ich otoczenia, a w zabudowie zagrodowej również do przechowywania środków i sprzętu do produkcji rolnej oraz płodów rolnych. 

Niestety - sądy administracyjne stoją na stanowisku, że garażu nie można zakwalifikować do budynków gospodarczych, w konsekwencji czego na wybudowanie garażu wymagane jest uzyskanie pozwolenie na budowę.  Dla kwalifikacji obiektu jako gospodarczego funkcja gospodarcza winna być bowiem dominującą i podstawową. Garaż jest obiektem z zasady służącym przechowywaniu pojazdów. W garażu, oprócz samochodu, może być przechowywany inny sprzęt, nie decyduje to jednak o zmianie podstawowej funkcji obiektu jako garażu.

ponowny wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych - czy to możliwe?

Dzień dobry, czy mogę złożyć jeszcze raz wniosek o zwolnienie mnie od ponoszenia kosztów sądowych w postępowaniu cywilnym? Sąd wcześniej się do niego nie przychylił, ale moja sytuacja drastycznie się pogorszyła.

Warto wskazać, że zwolnienia od kosztów sądowych może się domagać osoba fizyczna, jeżeli złoży oświadczenie, z którego wynika, że nie jest w stanie ich ponieść bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Przy czym, strona może się domagać ponownie zwolnienia od kosztów sądowych po oddaleniu jej poprzedniego wniosku w tym przedmiocie, jeżeli powołuje się na nowe lub inne okoliczności niż te, którymi uzasadniała pierwotny wniosek. 

Każda zmiana wysokości otrzymywanego wynagrodzenia, czy wysokości stałych wydatków mogłaby oznaczać, że ponowny wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych oparty jest na innych okolicznościach faktycznych niż te, które były brane pod uwagę przy rozpoznawaniu poprzedniego wniosku. Przyjąć jednak należy, że chodzi tu o zmiany istotne, które mogłyby uzasadniać odmienne rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów. 

Nie ma uzasadnienia dla udzielania ochrony stronie, która kolejny raz wnosi o zwolnienie od kosztów sądowych, składając podlegające odrzuceniu wnioski oparte na tych samych lub jedynie nieznacznie zmienionych podstawach. W razie stwierdzenia, że nowe okoliczności wystąpiły, ponowny wniosek podlega uwzględnieniu albo oddaleniu - w zależności od oceny, czy nowe okoliczności uzasadniają przyznanie zwolnienia od kosztów. Reasumując, proponuję spróbować ponownie.

list miłosny :)

Wysłałem za pośrednictwem poczty do koleżanki list, z wyznaniem miłości. Dziewczyna okazała się być inna niż przypuszczałem, ponieważ rozpowszechniła ten list w szkole i do tej pory ona i jej koleżanki wyśmiewają się ze mnie i moich pisanych wierszem zwierzeń. Czy miała prawo tak zrobić, skoro ten list był kierowany wyłącznie do niej?

Pana koleżanka naruszyła dobro osobiste jakim jest tajemnica korespondencji, udostępniając przeznaczony wyłącznie do jej wiadomości sporządzony przez Pana list miłosny, bowiem każda korespondencja, a więc przekaz informacji, jest co do zasady tajny, o ile z wyraźnej lub przypuszczalnej woli nadawcy, przepisu ustawy lub zwyczaju nie wynika co innego. 

Co do zasady rozpowszechnienie korespondencji nie może nastąpić także bez zgody adresata. Zgodnie z art. 82 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeśli osoba, do której korespondencja jest skierowana, nie wyraziła innej woli, rozpowszechnianie korespondencji, w okresie 20 lat od jej śmierci, wymaga zezwolenia najbliższej rodziny. Tym samym należy przyjąć, że również za życia adresata rozpowszechnianie korespondencji nie może nastąpić bez jego zgody. Dziewczyna jako adresat chęć rozpowszechnienia wyraziła, ale zapomniała zapytać o zdanie Pana. 

Co za tym idzie może Pan  żądać zaniechania tego działania, co więcej żądać, aby Pana koleżanka dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności aby złożyła publiczne oświadczenie o odpowiedniej treści i formie. Na drodze postępowania sądowego może Pan również żądać zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany przez Pana cel społeczny.

Obowiązek małżonka do zaspokojenia potrzeb rodziny

Dziś omówimy sprawy dotyczące obowiązku małżonka do zaspokajania potrzeb rodziny.

Zgodnie z Kodeksem Rodzinnym i Opiekuńczym oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Przy tym nieprzyczynianie się ma miejsce wtedy, kiedy małżonek nie przekazuje rodzinie zarobionych pieniędzy, bądź nie dokonuje koniecznych zakupów i nie ponosi koniecznych opłat związanych z funkcjonowaniem rodziny. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym.

A co zrobić, gdy małżonek nie pomaga??

Jeżeli jeden z małżonków pozostających we wspólnym pożyciu nie spełnia ciążącego na nim obowiązku przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny, sąd może nakazać, ażeby wynagrodzenie za pracę albo inne należności przypadające temu małżonkowi były w całości lub w części wypłacane do rąk drugiego małżonka.

Orzeczenie nakazu wypłaty zapada w postępowaniu nieprocesowym wszczynanym na wniosek drugiego małżonka. Małżonek uprawniony do pobierania należności, działając w ramach zaspokojenia zwykłych potrzeb rodziny, może sam rozporządzić pobranym wynagrodzeniem, ale tylko w celu zgodnym z art. 27 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego.

Innym rozwiązaniem jest złożenie pozwu o przyznanie alimentów na dziecko, bowiem zgodnie z kodeksem rodzinnym i opiekuńczym rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Sąd Najwyższy stoi na stanowisku, że małżonek może dochodzić zaspokajania potrzeb na zasadzie art. 27 k.r.o. zarówno wtedy, gdy rodzinę tworzą małżonkowie i dzieci będące na ich utrzymaniu, jak i wtedy, gdy w rodzinie dzieci takich nie ma.

Rozstrzygnięcie o zaspokajaniu potrzeb rodziny następuje przez nakazanie wypłacania wynagrodzenia za pracę, które obejmuje zarówno płacę zasadniczą, jak i wszelkie dodatki, dopłaty i ekwiwalenty pieniężne, oraz rent, emerytur, a także wszelkich stałych i powtarzających się świadczeń albo innych należności.

Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu - odpowiedni do jego wieku i uzdolnień - prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. Dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie.

Łączę pozdrowienia

Bartosz Strugaru i Dominika Jureczko

SEGO INVESTMENT

Źródła:

Uchwała Sądu Najwyższego Izba Cywilna i Administracyjna z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86.

wyjazd za granicę na pobyt stały z dzieckiem - a zgoda drugiego rodzica

Witam, po chwilowej przerwie, spowodowanej problemami technicznymi :)

Dziś omówimy kwestię, która nota bene zdarza się bardzo często, a mianowicie wyjazdu zagranicznego na pobyt stały, jednego rodzica ze wspólnym małoletnim dzieckiem, bez zgody drugiego.

W pierwszej kolejność podkreślić należy, że Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 10 listopada 1971 r., III CZP 69/71 stwierdził, iż na wyjazd za granicę na pobyt stały małoletniego wraz z jednym z rodziców, (…) potrzebne jest zezwolenie sądu opiekuńczego, jeżeli drugi z rodziców, któremu powierzono nadzór nad wychowaniem dziecka, nie złożył oświadczenia wyrażającego zgodę na wyjazd dziecka. 

W innym wyroku z dnia 7 sierpnia 1982 r. VI KZP 18/82 Sąd Najwyższy dodatkowo wskazał, iż wywiezienie małoletniego dziecka za granicę przez jednego z rodziców posiadających pełnię władzy rodzicielskiej, które w konsekwencji oznacza pozbawienie małoletniego dziecka naturalnego środowiska rodzinnego i kontaktu z drugim z rodziców, i zatrzymanie go na stałe w innymi państwie wbrew woli drugiego z rodziców może na gruncie prawa rodzinnego stanowić podstawę do wydania przez sąd opiekuńczy orzeczenia o ograniczeniu lub pozbawienia władzy rodzicielskiej rodzica, który dokonał uprowadzenia dziecka za granicę. 

Zgodnie z art. 97 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Jednakże o istotnych sprawach dziecka rodzice rozstrzygają wspólnie; w braku porozumienia między nimi rozstrzyga sąd opiekuńczy. 

Dlatego też, w sytuacji chęci wyjazdu na pobyt stały z małoletnim dzieckiem stron, i braku zgody drugiego rodzica, bezwzględnie należy uzyskać zgodę sądu opiekuńczego, na takie zachowanie. W innym wypadku konsekwencje mogą być dotkliwe.

Łączę pozdrowienia

Bartosz Strugaru i Dominika Jureczko

SEGO INVESTMENT

Źródła:

Uchwala Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 1971 r., III CZP 69/71

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 sierpnia 1982 r. VI KZP 18/82

odprawa pieniężna przy rozwiązaniu umowy o pracę

Witajcie,

Dziś ostatni „felieton” który dotyczy odpraw pieniężnych.

Zgodnie z ustawą z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników – pracownikowi, z którym pracodawca zatrudniający co najmniej 20-stu pracowników, rozwiązał umowę o pracę na czas nieokreślony lub określony przysługuje odprawa.

Wysokość odprawy jest uzależniona od długości świadczenia pracy u obecnego pracodawcy, mianowicie jej wartość jest równa wielkości:
1.            jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 2 lata;
2.            dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy od 2 do 8 lat;
3.            trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy ponad 8 lat.

Niemniej jednak podkreślić należy, że prawo do odprawy przysługuje wyłącznie pracownikowi, którego stosunek pracy rozwiązał się na mocy porozumienia stron lub został wypowiedziany przez pracodawcę. Nadto Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 listopada 2010 r. I PK 81/10 stwierdził, że zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników odprawa przysługuje jeżeli przyczyny niedotyczące pracownika stanowią wyłączny powód uzasadniający wypowiedzenie stosunku pracy lub jego rozwiązanie na mocy porozumienia stron. Jednak w przypadku zwolnień indywidualnych konieczne jest również ustalenie, czy pracownik nie współprzyczynił się do rozwiązania stosunku pracy.

Łącze pozdrowienia
Bartosz Strugaru, Dominika Jureczko
SEGO INVESTMENT

Źródło:
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 2000r., I PKN 79/00.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 listopada 2010 r. I PK 81/10.

praktyki studenckie - rekrutacja

Studentów, III - V roku zaocznego prawa zapraszamy do udziału w programie bezpłatnych praktyk organizowanych od lutego 2013 roku. Najlepszym praktykantom może zostać zaoferowana współpraca w późniejszym czasie (prosimy o aplikacje od osób, które będą zainteresowane taką ewentualną dalszą współpracą w trakcie roku akademickiego).

W ramach programu praktyk można uzyskać doświadczenie w wykonywaniu zawodu prawnika  (sporządzanie projektów informacji prawnych, analizy prawne, analizy wybranych umów i zagadnień, itp.).

Praktykant będzie również odpowiadał za obsługę recepcyjno-administracyjną.

Od kandydata wymagane będą:

• zainteresowanie dziedzinami prawa zgodnie z profilem działalności Kancelarii,
• dobra obsługa komputera w zakresie pracy biurowej (w tym programy MS Office),
• własny laptop,
• sumienność,
• punktualność,
• elegancja,
• takt i rozsądek.

Ewentualne doświadczenie w pracy w innych kancelariach będzie niewątpliwym atutem.

Nie będziemy prowadzić rekrutacji absolwentów.

Osoby zainteresowane proszone są o przesłanie CV (bez listu motywacyjnego) w języku polskim  na adres biuro@segoinvestment.pl (uwaga: z zaznaczeniem w temacie "Praktyki studenckie".

Prosimy o umieszczenie w dokumentach następującej klauzuli: "Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych dla potrzeb niezbędnych dla realizacji procesu rekrutacji (zgodnie z ustawą z dn. 29.08.97 roku o ochronie danych osobowych Dz.U. Nr 133 poz. 883, z późn. Zm.)".

zwolnienie "dyscyplinarne" - przesłanki

Dzisiejszy "felieton" omawia zagadnienie zwolnienia "dyscyplinarnego". Tak zwana „dyscyplinarka” została uregulowana art. 52 Kodeksu Pracy.

Pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie:

• ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych,

•  popełnienia przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie go na zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem,
• zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.

·          

Niemniej jednak rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika nie może nastąpić po upływie 1 miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości, o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy.

Jednocześnie pracodawca podejmuje decyzję w sprawie rozwiązania umowy po zasięgnięciu opinii (o ile jest) reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej, którą zawiadamia o przyczynie uzasadniającej rozwiązanie umowy. W razie zastrzeżeń co do zasadności rozwiązania umowy zakładowa organizacja związkowa wyraża swoją opinię niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 3 dni.

Przy tym zgodnie z art. 30 § 4 Kodeksu Pracy w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nie określony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy.

Wymóg wskazania przez pracodawcę konkretnej przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę nie jest równoznaczny z koniecznością sformułowania jej w sposób szczegółowy, drobiazgowy, z powołaniem opisów wszystkich faktów i zdarzeń, dokumentów, ich dat oraz wskazaniem poszczególnych działań, czy zaniechań, składających się w ocenie pracodawcy na przyczynę uzasadniającą wypowiedzenia umowy o pracę. Wymóg konkretności może być spełniony poprzez wskazanie kategorii zdarzeń, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że szczegółowe motywy wypowiedzenia są pracownikowi znane. Wskazanie faktów i rzeczowych okoliczności dotyczących osoby pracownika bądź jego zachowania w procesie świadczenia pracy lub zdarzeń - także niezależnych od niego - mających wpływ na decyzję pracodawcy, spełnia warunek podania konkretnej przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę.

Łączę pozdrowienia

Bartosz Strugaru i Dominika Jureczko

SEGO INVESTMENT

Źródła:

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 września 1998 r.,I PKN 271/98.