Witam, po chwilowej przerwie, spowodowanej problemami technicznymi :)
Dziś omówimy kwestię, która nota bene zdarza się bardzo często, a mianowicie wyjazdu zagranicznego na pobyt stały, jednego rodzica ze wspólnym małoletnim dzieckiem, bez zgody drugiego.
W pierwszej kolejność podkreślić
należy, że Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 10 listopada 1971 r., III CZP 69/71
stwierdził, iż na wyjazd za granicę na pobyt stały małoletniego wraz z jednym z
rodziców, (…) potrzebne jest zezwolenie sądu opiekuńczego, jeżeli drugi z
rodziców, któremu powierzono nadzór nad wychowaniem dziecka, nie złożył
oświadczenia wyrażającego zgodę na wyjazd dziecka.
W innym wyroku z dnia 7
sierpnia 1982 r. VI KZP 18/82 Sąd Najwyższy dodatkowo wskazał, iż wywiezienie
małoletniego dziecka za granicę przez jednego z rodziców posiadających pełnię
władzy rodzicielskiej, które w konsekwencji oznacza pozbawienie małoletniego
dziecka naturalnego środowiska rodzinnego i kontaktu z drugim z rodziców, i
zatrzymanie go na stałe w innymi państwie wbrew woli drugiego z rodziców może
na gruncie prawa rodzinnego stanowić podstawę do wydania przez sąd opiekuńczy
orzeczenia o ograniczeniu lub pozbawienia władzy rodzicielskiej rodzica, który
dokonał uprowadzenia dziecka za granicę.
Zgodnie z art. 97 Kodeksu rodzinnego i
opiekuńczego jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z
nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Jednakże o istotnych
sprawach dziecka rodzice rozstrzygają wspólnie; w braku porozumienia między
nimi rozstrzyga sąd opiekuńczy.
Dlatego też, w sytuacji chęci wyjazdu na pobyt stały z małoletnim dzieckiem stron, i braku zgody drugiego rodzica, bezwzględnie należy uzyskać zgodę sądu opiekuńczego, na takie zachowanie. W innym wypadku konsekwencje mogą być dotkliwe.
Łączę pozdrowienia
Bartosz Strugaru i Dominika Jureczko
SEGO INVESTMENT
Źródła:
Uchwala Sądu Najwyższego z dnia
10 listopada 1971 r., III CZP 69/71
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7
sierpnia 1982 r. VI KZP 18/82
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz